یک دانشمند آمریکایی می خواهد با 100 روز زندگی در زیر آب رکوردشکنی کند!

به گزارش وبلاگ آمیتیس تک، اینکه در روزی زمین در سلول کوچکی مدت زیادی به سر ببریم، یک کابوس است. اما تصور کنید که قرار باشد این سلول در زیر سطح دریا قرار بگیرد! اما یکی از اساتید دانشگاهی ایالات متحده این کار را می خواهد عمدا انجام دهد.

یک دانشمند آمریکایی می خواهد با 100 روز زندگی در زیر آب رکوردشکنی کند!

جو دیتوری، غواص سابق نیروی دریایی ایالات متحده و متخصص در مهندسی پزشکی، از اول مارس در فضایی به مساحت 55 متر مربع در 9 متری زیر سطح ساحل فلوریدا زندگی می نماید و کلا میخواهد 100 روز در اینجا اقامت داشته باشد.

اگر با این کار، رکورد بیشترین زمان سپری شده در زیستگاهی در زیر سطح اقیانوس را خواهد شکست.

دیتوری تحقیقاتی را در خصوص تأثیر فشار هایپرباریک - زمانی که فشار هوا بیشتر از سطح دریا است - بر بدن انسان انجام می دهد. او امیدوار است از زمان صرف شده در زیر سطح استفاده کند تا آنالیز کند که زندگی در این محیط پرفشار چه تأثیری بر سلامت او دارد.

البته توجه داشته باشید که او عملا شرایط یک زیردریای زندگی نمی نماید. یک زیردریایی آب بندی شده و فشارش در حد فشار سطح دریا نگهداری می شوند. این بدان معنی است که هیچ تفاوت قابل توجهی از نظر فشار و شرایط زیستی، حتی زمانی که یک زیردریایی در عمق صدها متری قرار گرفته است.

اما زیستگاه زیرآبی دیتوری، برخلاف زیردریایی، هیچ دریچه محکم یا قفل هوایی بین اقیانوس و فضای خشک زندگی نخواهد داشت. مانند زمانی که یک لیوان آب را وارونه کنید و در سینک پر از آب فرو ببرید.

یعنی یک حفره هوا همچنان در بالای فضای زندگی دیتوری وجود خواهد داشت و حوضچه ای از آب اقیانوس در زیر سطح اتاق او وجود دارد.

پس هوای داخل زیستگاه او به وسیله وزن اقیانوس فشرده می گردد و فشار هوای اطراف او را افزایش می دهد. در عمق 9متری، فشار هوای داخل این زیستگاه تقریباً دو برابر بیشتر از سطح دریاست.

تحقیقات اندکی آنالیز نموده است که قرار گرفتن طولانی مدت در معرض فشار هیپرباریک چه تأثیری بر بدن دارد.

هر غواص آموزش دیده ای می داند که فشار هیپرباریک می تواند یک تهدید بسیار جدی برای زندگی است. بدن ما برای شرایط فشاری نزدیک به سطح دریا تکامل یافته است، جایی که دو گاز اصلی درگیر در تنفس (اکسیژن و دی اکسید کربن) تنها دو گازی هستند که آزادانه بین ریه ها و خون ما عبور می نمایند.

اما با افزایش فشار، نیتروژن موجود در هوا از دیواره های ظریف ریه ها و خون وارد می گردد. این امر می تواند طیف وسیعی از اثرات نامطلوب ایجاد کند. در عمق 10 تا 30 متری، این امر ممکن است باعث سرخوشی خفیف و خلق و خوی مثبت گردد. در ژرفای بیش 30 متری از سطح دریا و فراتر از آن، رفتارهای شبیه مستی یا نارکوز بروز می نماید.

دانشمندان به طور کامل نمی دانند چرا این اتفاق می افتد، اما این امرمی تواند به علت تغییر در نحوه ارسال سیگنال های انتقال دهنده های عصبی بین نورون های مغز ما باشد. خوشبختانه، این خطری برای دیتوریرخ نخواهد داد، زیرا او تنها در عمق ده متری قرار گرفته است.

اما دیتوری می تواند انتظار داشته باشد که تغییرات فیزیکی دیگری را در حین زندگی در زیستگاه زیر آب خود تجربه کند.

اگرچه این زیستگاه او پنجره های بزرگی دارد، اما دیتوری فقط نیمی از مقدار نور خورشید در خشکی را دریافت می نماید. این امر م تواند باعث مسائلی در ریتم شبانه روزی او گردد. ساعت داخلیه که بسیاری از عملنمودهای بدن را کنترل می نماید، از جمله چرخه خواب و بیداری ما - به نور روز متکی است. این امر ممکن منجر به اختلال در خواب او گردد.

چالش دیگر برای دیتوری دریافت ویتامین D کافی است. پوست برای ساختن این ویتامین باید در معرض اشعه ماوراء بنفش قرار گیرد و این پرتو معمولاً از خورشید دریافت می گردد. این احتمال وجود دارد که دیتوری در حین زندگی در محیط زیر آب دچار کمبود این ویتامین گردد.

ویتامین D نقش کلیدی در حفظ تراکم استخوان، عملکرد عضلات و ایمنی دارد. تحقیقات روی افرادی که در یک زیستگاه زیر آب که به وسیله ناسا به عنوان شبیه ساز پرواز فضایی به راه افتاده بود، نشان داد که آنها تنها پس از 14 روز اقامت،دچار کاهش عملکرد سیستم ایمنی می شوند.

دیتوری باید ویتامین D را از منابع دیگر - مانند غذاهای سرشار از ویتامین D، مکمل ها یا از لامپ های UV - دریافت کند تا کاهش عملکرد سیستم ایمنی خود را به حداقل برساند.

اگرچه دیتوری به تنهایی زندگی می نماید، فضانوردانی که در محیط های مشابه زندگی می نمایند، عفونت های پنهان را گزارش داده اند که ناشی از ویروس هایی هستند که بسیاری از ما حامل آنها هستیم و سیستم ایمنی بدن ما به طور معمول آنها را تحت کنترل نگه می دارد. پس اگر سیستم ایمنی بدن او ضعیف گردد ممکن است دچار عفونت با همین ویروس های همراه گردد.

او محوطه کوچکی برای پیاده روی دارد. اما علاوه بر آن می تواند شنا کند. ولی چون شنا وزنی را به عضلات تحمیل نمی نماید، از دست دادن توده استخوانی و عضلانی او احتمال دارد. یعنی مشابه چیزی که فضانوردان در طول ماموریت های طولانی در ایستگاه فضایی بین المللی تجربه می نمایند، اما البته نه به آن شدت.

افزودن بعضی تمرینات مقاومتی مانند اسکات و لانژ ممکن است به دیتوری یاری کند تا از دست دادن عضلات و توده استخوانی را جبران کند.

در حالی که زیستگاه زیردریایی دیتوری با یک زیردریایی فرق دارد، مدت زمانی اقامت او قابل توجه است.

ما از تحقیقات روی زیردریایی ها می دانیم که حتی تنها چند ماه زندگی زیر سطح زمین می تواند اثرات طولانی مدت داشته باشد . این علیرغم اقدامات پیشگیرانه است.

به عنوان مثال، حتی پس از دو ماه زیر دریا، الگوهای خواب به هم می خورد و مسائل مربوط به سطوح هورمون های خاص مرتبط با خواب بروز می نماید. کاهش توده استخوانی و عضلانی نیز رخ می دهد. این موضوع اهمیت دریافت ویتامین D و ورزش کافی برای دیتوری نشان می دهد.

البته بزرگترین سوالی که باقی می ماند این است که فشار هیپرباریک طولانی مدت چه تاثیری بر دیتوری خواهد داشت. مطالعاتی که ما در خصوص اثرات فشار هیپرباریک انجام می دهیم، تنها کوتاه مدت بوده اند. حتی اثرات مثبتی هم مشاهده شده و ممکن است اثرات مثبتی بر بهبود زخم داشته باشند.

این یک آزمایش فیزیولوژیکی و احتمالاً روانشناختی چالش برانگیز خواهد بود، بنابراین، اگرچه دیتوری تنها یک نفر است، داده های آزمایش او همچنان برای این زمینه مفید خواهد بود.

منبع

منبع: یک پزشک

به "یک دانشمند آمریکایی می خواهد با 100 روز زندگی در زیر آب رکوردشکنی کند!" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "یک دانشمند آمریکایی می خواهد با 100 روز زندگی در زیر آب رکوردشکنی کند!"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید