شغل؛ گنجشک فروشی! ، عجیب ترین کسب و کاری که در بازار تهران دیده شد - وبلاگ آمیتیس تک

به گزارش وبلاگ آمیتیس تک، از شیرمرغ تا جان آدمیزاد! باور کنید در بازار تهران هر چیزی پیدا می گردد! پس وقتی در کوچه پسکوچه های تنگ و تاریک بازار قدم می زنید، انتظار تماشا چیزهای عجیب را هم داشته باشید!

به گزارش وبلاگ آمیتیس تک، سال 1388 خبرنگار وبلاگ آمیتیس تک سرنخ در بازار تهران مردی را دید که به روش عجیبی کاشبی می کرد. او این مرد و نوع کاسبی اش را سوژه گزارشی جالب کرد که در ادامه می خوانید:

مثلا دستفروش هایی که روی دست کاسب های قدیمی بلند شده اند و شیوه تازهی را برای کاسبی شان ابداع نموده اند؛ دستفروش هایی که سار و گنجشک می فروشند؛ البته به نیت آزادی!

اگر گذرتان به چهارراه گلوبندک و بازار تهران افتاده باشد حتما حسین آقا گنجشک فروش را از نزدیک دیده اید. پیدا کردن این پیرمرد پرنده فروش کار زیاد سختی نیست چون همه دستفروش ها او و پرنده های قفسی اش را می شناسند. نزدیکی های ظهر یک روز سرد پاییزی برای گرفتن مصاحبه ای سراغ حسین گنجشک فروش می رویم.

او مثل هر روز کنار پیاده رو نشسته است و در شلوغی و سروصدای بازار صدای او توجه هر رهگذری را جلب می نماید. حسین آقا با آهنگی که فقط مخصوص خودش است فریاد می زند: نیت کن، آزاد کن، پرنده رو آزاد کن.... پیرمرد یک بند این جمله را تکرار می نماید و کم کم موجی از آدم های کنجکاو دور او جمع می شوند تا ببینند قضیه این همه سار و گنجشکی که در یک قفس روی سر هم ریخته شده اند چیست!؟

پای حرف های آقای پرنده فروش

من هم یک روزی برای خودم کار و کاسبی داشتم و در یک مکانیکی کار می کردم اما حال و روزم این است! این جمله ای است که پیرمرد گنجشک فروش در مدتی که با او حرف می زنیم، بارها آن را تکرار می نماید. اگر می خواهید پای درددل های حسین آقا بنشینید، بقیه صحبت هایش را بخوانید؛ از چند سال پیش به خاطر پیری و مریضی دیگر نتوانستم در مکانیکی کار کنم. به خاطر همین تصمیم گرفتم برای خودم یک کار تازه دست و پا کنم اما چون سواد ندارم، هیچ کاری پیدا نکردم. آخر سر مجبور شدم برای گذراندن خرج زندگی ام به گنجشک فروشی رو بیاورم.

پیرمرد در کنار تعداد زیادی از دستفروشان ایستاده. نگاهی به آنها می اندازد و می گوید: اول می خواستم دستفروشی کنم ولی سرمایه ای نداشتم. بعد هم ترسیدم پولم را برای خرید جنس از دست بدهم. در همین گیرودار بودم که یک روز با مردی آشنا شدم که می گفت با تور گنجشک ها را صید می نماید. بعد به من پیشنهاد داد که آنها را از او بخرم و بفروشم. من هم قبول کردم چون چاره ای نداشتم. فکر کردم از این راه روزی من می رسد! دیگر ضرری هم در کار نیست.

غیرقابل خوردن!

مشغول گفت وگو با پیرمرد گنجشک فروش هستیم که یک مرد جوان با همسرش سراغ پیرمرد می آیند و می پرسند: آقا این گنجشک ها فروشی اند؟. پیرمرد باز هم با همان آهنگ خاص، جمله همیشگی اش را تکرار می نماید؛ هزار تومان بده، نیت کن، آزاد کن!. بعد رو به زن جوان می گوید: نذرکن، حاجت بگیر!.

زن می گوید: چرا اسیرشان کردی که حالا از ما پول بگیری تا آزادشان کنی؟ آنها که خودشان از اول آزاد بودند!. بعد نگاهی از سر دلسوزی به قفس می اندازد. مرد اما رو به پیرمرد می نماید و می گوید: حالا دو تا از این گنجشک ها را بده تا ببریم و کباب کنیم؛ من قبلا در دزفول گنجشک کباب شده خورده ام، خیلی خوشمزه است!. یکدفعه پیرمرد با صدای بلند می گوید: آقا برو اعصاب من را به هم نریز! این گنجشک ها را فقط برای آزاد کردن می فروشم، نه برای خوردن!.

این حرف پیرمرد برای خیلی ها عجیب است. شاید به همین دلیل چند نفر می گویند: تو که خودت باعث اسارت این پرنده های بی گناه شده ای، حالا چرا روی آزادیشان تاکید می کنی!؟.

پیرمرد برای این حرف آنها جوابی ندارد! او هر جا راه می رود، در یک دستش قفس پرنده ها را گرفته و در دست دیگرش هم یک کیسه پر از انگور که در واقع غذای گنجشک هاست؛ گنجشک ها باید سیر باشند. وقتی آزاد می شوند، خودشان می روند دنبال رزق و روزی شان ولی وقتی که در قفس هستند من باید آنها را سیر کنم؛ اگر گرسنه بمانند گناه می کنم.

پیرمرد که تمام سرمایه زندگی اش همین پرنده های آزاد خدا هستند، درباره مشتریانش می گوید: مردم به خاطر رضای خدا این پرنده ها را آزاد می نمایند تا کار خیری نموده باشند و این- یعنی یکی دیگر از سرمایه های پیرمرد بعد از گنجشک های آزاد! - احساسات مردم و دلسوزی آنهاست! چراکه اگر این پرنده های قفسی مشتری نداشته باشند، دیگر اسیر هم نمی شوند و آزادانه به زندگی شان ادامه می دهند.

سارهای نذری!

در تمام مدتی که در حال گفت وگو با حسین آقا هستیم، چند نفری می آیند و پرنده آزاد می نمایند؛ افرادی که اتفاقا جزو مشتری های همیشگی اش هستند و فقط به خاطر دلسوزی گنجشک ها را آزاد می نمایند. خانمی میانسال وقتی می بیند که حسین آقا پرنده را از قفس درآورده و آزاد می نماید، با نگاهش گنجشک را دنبال می نماید.

گنجشک در یک چشم به هم زدن اوج می گیرد و دور می گردد. پیرزن می گوید: پرنده گناه دارد. خدا را شکر که آزاد شد و رفت. دلم برای سارهایی که در قفس هستند می سوزد. آخر جای سار که در قفس نیست.

همه را با هم آزاد کن!

در میان عابران رئوف و احساساتی بازار سروکله آقایی هم پیدا می گردد که دلسوزی اش درجه شدیدتری نسبت به بقیه دارد. مرد جوان وقتی که قفس پر از گنجشک و سار را می بیند، تصمیم می گیرد که همه آنها را از پیرمرد گنجشک فروش بخرد و آزاد کند.

پیرمرد که حسابی شادمان شده در قفس را باز می نماید و یکی یکی سارها و گنجشک ها را از قفس بیرون می آورد و پرواز می دهد! مردم هم که از پرواز گنجشک ها به وجد آمده اند، دور قفس جمع می شوند تا هر کدام یک گنجشک دستشان بگیرند و آزاد نمایند.

مرد فروشنده هم با عصبانیت زیادی می گوید: دست نزن آقا جان! این قدر شلوغ می کنید که آخر سر نمی فهمم چند تا بودند و این آقا باید چقدر پول به من بدهد!.

هرچند حسین جزو اولین کسانی است که در بازار تهران آغاز کرد به فروختن گنجشک ها - یعنی دقیقا از هشت سال پیش- اما به نظر می رسد که او از شغل خودش دل خوشی ندارد. خدا کند هیچ کس پرنده های آزاد خدا را اسیر نکند.