تخریب هویت فردی کارکنان

به گزارش وبلاگ آمیتیس تک، همبستگی و اتحاد کارکنان حول رسالتی مشترک و ارزش هایی یکسان می تواند آن ها را به همکاری و مشارکت های درون سازمانی تشویق کند. همبستگی یکی از مهم ترین روش های انگیزش است و افراد از جو تیمی انرژی می گیرند. اما مسأله این است که چقدر می توان بر این هویت جمعی تاکید نمود و آیا می توان برای رسیدن به یک تیم متحد، هویت فردی کارکنان را تخریب کرد یا نه؟ شاید تجربه سرمربی یک تیم دانشگاهی این موضوع را روشن تر کند.

تخریب هویت فردی کارکنان

در 8 اوت 2013، بازیکنان تیم راگبی دانشگاه بریگم یانگ برای روز عکاسی سالانه وارد رختکن شدند که اتفاقی غافلگیرنماینده توی ذوقشان زد. در پشت لباس های ورزشی شان به جای نام خانوادگی آن ها واژه های تعصب یا افتخار یا سنت نقش بسته بود.

ما این اقدام را به عنوان محور برنامه آینده تیم در نظر گرفته ایم. این گفته های سرمربی تیم، برانکو مندنهال به وبلاگ آمیتیس تکی بود که پیش از مرنام به بازدید از تیم راگبی دانشگاه آمده بودند.

سرمربی ادامه داد: پس از 8 سال فعالیت و موفقیت هایی که تا به امروز به دست آورده ایم... کوشش کردم که ارزش ها و برنامه های پیش رو را به واضح ترین شکل در معرض دید عموم قرار دهم. به این علت، در پشت پیراهن بازیکنان، اصول و مبانی ارزشی ما نقش بسته است تا مانند بیانیه ای رسا باشد..

اما فضای رختکن چیز دیگری بود. روزنامه سالت لیک تریبون در گزارشی نوشت: بسیاری از بازیکنان که برای گرفتن عکس با پیراهن های تازه وارد رختکن شده بودند، گیج و سردرگم شده بودند. آن ها نمی دانستند چه کار نمایند و چگونه احساسات متناقض خود را بروز دهند. در این دانشگاه بر ایمان، خدمت به دیگران، نزاکت و فرمانبرداری از مسوولان تاکید شده بود. آن ها به علت همین ارزش ها، اهل جنجال آفرینی و حتی انتقاد از سرمربی نبودند. به همین علت شاید واکنش آن ها بسیار خاموش تر از هر جای دیگری بود. در گزارش روزنامه آمده بود: چند بازیکن تیم که نظراتی منفی درباره اقدام تازه سرمربی داشتند، حاضر به مصاحبه و علنی کردن نظراتشان نشدند. آن هایی هم که صحبت کردند، محتاط و دوراندیش بودند.

کایل فن نوی، بازیکن تمام آمریکایی خط دفاعی تیم بیان کرد: من هنوز نمی دانم که دقیقا چه احساسی نسبت به این سیاست تازه دارم. یکی از چیز هایی که باعث می شد از بازی در تیم دانشگاه بریگم یانگ لذت ببرم، این بود که نام خانوادگی ما پشت پیراهن هایمان درج می شد...، اما قرار است از این به بعد [در لیگ دانشگاهی]با رویه تازهی وارد زمین شویم. هنوز مطمئن نیستم که حتی قرار است این اتفاق قطعی باشد یا خیر. فکر می کنم فقط در حال استفاده آزمایشی از آن هستند. فکر نمی کنم هنوز کسی تایید نموده باشد که قرار است در تمام سال این رویه ادامه یابد.

این دانشگاه بازیکنان پلی نزی (اهل جزایر واقع در اقیانوس آرام) زیادی داشت. درج نام خانوادگی برای این بازیکنان نمادی از افتخار و یادآوری ریشه و تبار خانوادگی شان بود. این نکته را ایتان مانومالئونا، مدافع تکل زن تیم در مصاحبه با روزنامه یادآور شد. درج نام خانوادگی در پشت لباس بازیکنان، به خودی خود باعث می شد که آن ها با مسوولیت بیشتری به زمین بروند. آن ها تعصب و افتخار و ارزش هایشان را با عملکرد درون زمین خود نمایش می دادند. اما اکنون شرایط تغییر نموده بود. مدتی طول خواهد کشید تا بازیکنان به پیراهن های تازهشان عادت نمایند.

مانولئونا گفت: همه ما می خواستیم نام ما پشت لبنامان باشد. انتظار چنین تغییری نداشتیم...، ولی این هم روش خوبی برای متحد کردن ما و نمایش روحیه و نگرش تیمی مان است؛ چه بازیکنان خط حمله و چه بازیکنان دفاع. این شیوه بعلاوه باعث می گردد، تماشاچیان بدانند ارزش های ما چیست. عامل اتحاد ما، سنت، تعصب و افتخار است؛ بنابراین شاید درج این ارزش ها پشت لباس هایمان، روش به نسبت خوبی برای بیان آن باشد.

بازیکنان تیم، مانند کارکنان هر رئیسی، در جایگاهی نبودند که بتوانند به مندنهال بگویند ایده اش را کنار بگذارد. دیگران [در چنین جایگاهی]بودند. این اشتباه بچگانه به سرعت با هشتگ جرسی گیت در توییتر مورد انتقاد نهاده شد. طرفدار تیم دانشگاه یوتا، یکی از تیم های رقیب توییت کرد: دقیقا زمانی که فکر می کردم از این احمق تر نمی توان بود، می روید و چنین کاری می کنید. یکی از هواداران تیم به سراغ آیین نامه برگزاری لیگ ورزشی دانشگاهی رفت و تاکید نمود درج هیچ شعاری روی لباس های دانشگاهی مجاز نیست. با این خبر، به سایر هواداران تیم گفت که نفس راحتی بکشید. جوردن پندلتون، یکی از بازیکنان خط دفاعی پیشین دانشگاه بریگم یانگ توییت کرد: بی شک این احمقانه ترین کار ممکن بود.

چند ساعت پس از آنکه رسانه ها دانشگاه را ترک کردند، سرمربی جلسه ای اضطراری با بازیکنان برگزار کرد و از تصمیم خود صرف نظر کرد. او توییت زد که لباس های حاوی تعصب، افتخار و سنت فقط در نخستین بازی فصل و به مناسبت ملاقات افتخاری دانشجویان سابق دانشگاه از محل تحصیل خود استفاده می گردد. مندنهال نوشت: پس از صحبت امشب با بازیکنان تیم، آن ها اعلام کردند که این لباس ها را فقط در بازی نخست می خواهند بر تن نمایند. برای بقیه فصل، نام خانوادگی شان پشت لباس ها درج خواهد شد. عالی است!

گوردن مانسون، ستون نویس روزنامه تریبون در شماره روز بعد به تندی از سرمربی تیم انتقاد کرد: مندنهال یک احمق به تمام معنا نیست، ولی مانند بسیاری از ما یک احمق درون دارد که باید او را مهار کند. او انسانی خوب و یک سرمربی خوب است. فقط گاهی مسیر خود را گم می نماید و به سختی راهش را به سوی... نمی دانم... واقعیت پیدا می نماید. این تازهترین نمونه اقدام کنترل گر مندنهال بود که یک ایده خوب (تاکید بر ارزش های درون برنامه) را بیش از حد لازم ادامه داد.

این ستون نویس در جمع بندی تحلیل خود از شیوه مدیریت مناسب برای رسیدن به یک هویت جمعی افتخارآفرین، نوشت: برای رسیدن به همبستگی، لازم نیست هویت فردی افراد را نابود کرد. این موضوع را بازیکنان می دانستند، ولی سرمربی تیم نمی دانست.

نویسنده: Rodd Wagner

ترجمه: دنیای اقتصاد

برگرفته ازکتاب: مهره ها

منبع: فرارو

به "تخریب هویت فردی کارکنان" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "تخریب هویت فردی کارکنان"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید