در خانه ماندن؛ شغل تمام وقت جوانان چینی - وبلاگ آمیتیس تک

به گزارش وبلاگ آمیتیس تک، جالب است که در حال حاضر در میان کاربران امریکایی دوست خانه نشین تبدیل به ترند شده است در حالی که در چین جوانان خانه نشین تر هستند. آیا دنیا به قدری درهم و پیچیده شده که ما مجبور به بازگشت به دورانی هستیم که زندگی خانگی و زندگی کاری یکی بودند؟

به گزارش وبلاگ آمیتیس تک به نقل از بلومبرگ؛ شرایط مالی برای فارغ التحصیلان دانشگاهی در چین به حدی وخیم است که والدین شان آنان را استخدام می نمایند تا به عنوان دستیار شخصی تمام وقت خود کار نمایند. رزومه کاری آنان باید به این شکل باشد: بچه هایی تمام وقت با خوردن سه وعده غذایی در روز، انجام تای چی با مادرشان و یاری حال مادر در زمینه استفاده از فناوری و تلویزیون.

حدود 22 میلیون جوان در حال حاضر در چین بیکار هستند. شی جین پینگ رئیس جمهور چین به جوانان آن کشور گفته که محبور هستند این شرایط را تحمل نمایند، زیرا شرایط بد مالی منظره شغلی آنان را ویران می سازد. با این وجود، فرزند تمام وقت بودن در خانه چالشی است که شی شاید آن را در منظره آینده چین ندیده باشد. نسل Z بدون پذیرش کورکورانه ذهنیت زندگی و کار در خانه متوجه می شوند که اقتصاد چین در راستای منافع شان نیست. با توجه به دسترسی بیش تر جوانان چینی به دنیای خارج به وسیله سفر و اینترنت برای شی کار دشواری خواهد بود که بخواهد درباره فلسفه زندگی به سبک دهه 1960 میلادی برای جوانان امروز چین موعظه کند به خصوص در شرایطی که مشاغل در تیک تاک رو به افزایش هستند و اینفلوئنسر ها در خصوص چگونگی ایجاد توازن بین کار و زندگی صحبت می نمایند.

رئیس جمهور چین باید بفهمد که چگونه با گروه های جوان تر زمینه های مشترک برای بحث و گفتگو پیدا کند. آیا او به عنوان پدرسالار جامعه حاضر است نظرات اش را برای شنیدن نظرات نسل جوان و ارتباط با نسل آینده کنار بگذارد و یا می خواهد عقایدی را تحمیل کند که جوانان نمی توانند با آن ارتباط برقرار نمایند نظراتی که دور از واقعیات جامعه چین هستند. اگر شی انتخاب عاقلانه ای انجام دهد جوانان چینی نیازی ندارند مدت زمانی طولانی خانه نشین باشند.

ایدئولوژی مدنظر شی برای زندگی و کار منجمد شده در دهه 1960 میلادی است. شکاف نسلی بین رئیس جمهور چین و جوانان آن کشور بسیار زیاد است، اما آیا او برای این موضوع اهمیتی قائل است؟

شی هوادار ایده رفاه اجتماعی نیست. او پیش تر در نوشته های و سخنرانی هایش کوشش نموده تا شرح دهد که شکوفایی مشترک یکی از سیاست های مورد تاییدش به چه معناست. او نوشته بود این ایده به معنای برابری طلبی یا ظهور دولت رفاه نیست. در طول پاندمی کووید زمانی که دولت امریکا چک های تریلیون دلاری برای مصرف نمایندگان امریکایی صادر کرد چین به به جای آن به سراغ اقتصاد قطره ای رفت. محرک های دولت چین در قالب هزینه های زیرساختی و تخفیف های مالیاتی به مشاغل خُرد بود. شی مخالفت های ریشه ای فلسفی با رشد مصرف محور غربی دارد و آن را هدر دهنده و در تضاد با هدف اش برای تبدیل کردن چین به یک نیروگاه صنعتی و فناوری پیشرو در دنیا می داند.

شعار شی متعلق به دهه 1960 میلادی است: اول فراوری کن بعد زندگی کن. در آن دوره چین بر بخش صنعتی متمرکز بود و برای مثال بر روی فناوری هسته ای و توسعه آن کار می کرد و عملا معیشت مردم را نادیده می گرفت و آنان را با مجبور ساختن به زندگی در زاغه ها و ارائه کوپن های غذایی به چالش می کشید. ایده حکومت چین این بود: اگر ابتدا چیزی فراوری نکنید چگونه می توانید بعدا مصرف کنید. این ایده امروزه در محاسبات حکومت چین در خصوص فراوری ناخالص داخلی و گزارش سه ماهه آن نیز اعمال می گردد.

اکنون چین از حساب به اصطلاح مبتنی بر فراوری در محاسبات خود استفاده می نماید که ارزش افزوده هر صنعت را در اولویت قرار می دهد و تقاضای نهایی را کنار می گذارد. این روش برای مقام های محلی نیز مناسب است، زیرا باعث می گردد نگرانی زیادی در خصوص خانوار ها و مصرف آنان نداشته باشند در عوض، صرفا باید به کارخانه ها انگیزه بدهند.

با این وجود، آیا جوانان در مواجهه با بازار کار اسفبار دنیا بینی شی را درک نموده و خواهند پذیرفت؟ شی از جوانان می خواهد سختی ها را تحمل نمایند و سخاوت را بیاموزند. این در حالیست که جوانان چینی امروز در دنیایی بزرگ شده اند که متفاوت از دنیایی است که شی در آن رشد کرد. آنان هرگز چیزی جز رفاه را تجربه ننموده اند. آنان هیچ شباهتی به کارگران مهاجری ندارند که پس از بیکاری مجبور شدند به روستا های شان بازگردند. بیشتر جوانان شهری تحصیل نموده هستند و والدین شان از آنان حمایت می نمایند. آنان صرفا می توانند یک یا دو سال سختی را تحمل نمایند.

علاوه بر این، جوانان چینی می دانند که دنیای بیرون چگونه است. آنان سفر نموده اند و به فضای مجازی دسترسی دارند. شکاف ایدئولوژیک شی با جوانان شکافی بین نسلی است و این شکاف در چین به علت تحول سریع اقتصاد در سه دهه گذشته عمیق تر شده است. شی رفتار های جوانان را درک نمی نماید و جوانان چینی او را به عنوان یادگاری از دوران گذشته با ذهنیتی قدیمی قلمداد می نمایند.