آرزویی که عزت الله مهرآوران با خود برد - وبلاگ آمیتیس تک

به گزارش وبلاگ آمیتیس تک، خبرنگاران: عزت الله مهراوران فکر همه چیز را نموده بود؛ نمایشنامه اش را آماده نموده بود، متنی جمع و جور که سه پرسوناژ داشت و او بازیگران مورد نظرش را هم انتخاب نموده بود. او فکر همه چیز را نموده بود جز اینکه گاهی روزگار فرصت ها را چگونه از ما دریغ می نماید.

عزت الله مهرآوران زاده 18 اردیبهشت 1328 - درگذشته 16 مهر 1400 است . عزت الله مهرآوران بازیگر و نمایشنامه نویس ایرانی بود. عزت الله مهرآوران دارای نشان درجه 1 هنری از سوی وزارت علوم و وزارت ارشاد اسلامی بود.عزت الله مهرآوران در تاریخ 16 مهر 1400 به علت ایست قلبی و عارضه ریوی ناشی از ابتلا به کرونا درگذشت. عزت الله مهرآوران در یادهای مردم باقی می ماند.

به گزارش وبلاگ آمیتیس تک، مهرآوران هم یکی دیگر از خیل هنرمندان تئاتر بود که بویژه در سال های اخیر به اجبار و برای گذران زندگی کمتر در این حوزه فعالیت داشت ولی کسی که جادوی صحنه را چشیده باشد، می داند که هرگز از این جادو رهایی نخواهد داشت.

این هنرمند که در حوزه نویسندگی، کارگردانی و بازیگری فعال بود، به هنگام حضور در مجموعه هیولا کار مهران مدیری فکری به سرش زد، اجرای نمایشنامه ای با سه شخصیت . دو بازیگر موردنظرش را در همین پروژه پیدا نموده بود؛ سحر شهامت که در این مجموعه طراح لباس بود و در چند پروژه دیگر با هم همکاری داشتند و رضا کریمی دیگر همکار این پروژه که هنرجوی خودش بود و خوب او را می شناخت. نقش سوم را هم خودش بازی می کرد.

پس دیگر جای درنگ نبود. دست به کار نوشتن شد. نگارش نمایشنامه من برای جنگ آرشه نمی کشم زمستان سال 1397 شروع شد. مهرآوران در همان روزهای فیلمبرداری موضوع را با سحر شهامت عنوان نمود . از او خواست در این پروژه بازی کند و طراحی لباس را هم انجام بدهد. نام شخصیت های نمایشنامه را هم بر اساس نام این دو نفر در نظر گرفت؛ سحر و رضا. او که نگارش این متن را در فروردین سال 1398 به خاتمه رسانده است، در آخرین صفحه این اثر اعلام نموده که این نمایشنامه را به تشویق سحر شهامت و رضا کریمی نگاشته است.

اما شلوغی های همیشگی زندگی، فرصت نداد تا سحر شهامت مجالی برای خواندن متن را بیاید و مهرآوران برای اینکه او را سر ذوق بیاورد، تمام متن را خواند و صدای ضبط شده خودش را برای او فرستاد.

فیلمبرداری هیولا تمام شد . طبق معمول همه گرفتار کارهای دیگر شدند و تا آمدند به خود بجنبند، این بار عفریت کرونا سر و کله اش پیدا شد و سالن های تئاتر که از قبل هم چندان پر فروغ نبودند، حالا دیگر چراغ شان به کلی خاموش شد.

حالا عزت الله مهرآوران برای همواره رفته است. او هم مانند هر نویسنده دیگری، چندین نمایشنامه اجرا نشده دارد، چندین نمایشنامه در کشوی میزش که برای دیده شدن، برای جان گرفتن روی صحنه، بی تاب بوده اند. شاید بازی روزگار بود که سحر شهامت مجالی برای خواندن نمایشنامه من برای جنگ آرشه نمی کشم پیدا نکند تا مهرآوران همه آن نمایشنامه را با صدای گرم خودش بخواند.

کسی چه می داند، شاید او فهمیده بود که عمرش چندان هم به جهان نمی ماند، او به هر حال به ادبیات هم علقه داشت و خوب می دانست که در این جهانی بی رحم و بی اعتبار تنها صداست که می ماند.

حالا که عزت الله مهرآوران در قطعه هنرمندان بهشت زهرا برای همواره آرام می گیرد، بخش کوتاهی از این نمایشنامه را با صدای خودش می شنویم. برای رعایت حقوق نویسنده، تنها به انتشار بخش بسیار کوتاهی از این متن بسنده می کنیم.

این مطلب از گروه وب گردی است و تنها جنبه تفریح دارد.