4 راه برای پیشگیری از تخیل های فاجعه پردازانه ، بی جهت تصور نکنید که بدترین احتمال ممکن، پیش روی شماست! - وبلاگ آمیتیس تک

به گزارش وبلاگ آمیتیس تک، تصور کنید فردا برای یک کار تازه مصاحبه دارید. بعضی از افراد ممکن است به این فکر نمایند که چه نوع سؤالاتی از آن ها پرسیده می گردد تا بتوانند آماده شوند، یا تصور نمایند که مصاحبه به خوبی پیش می رود.

در دیگران، فکر مصاحبه باعث می گردد که تمام شب به بدترین سناریو های ممکن فکر نمایند، حتی چیزهای عجیب و غریبی که احتمال رخ دادن آنها اندک است. اگر شما فردی هستید که تمایل به انجام دومی دارید، مستعد تصور فاجعه بار هستید.

فاجعه پردازی تمایل به این است که تصور کنید بدترین اتفاق در هنگام تصور موقعیتی در آینده رخ خواهد داد، حتی اگر شواهدی وجود داشته باشد که این محتمل ترین نتیجه نیست.

فاجعه پردازی مکرر ممکن است عاملی در ایجاد بعضی مسائل سلامت روان باشد.

فاجعه پردازی از این باور ناشی می گردد که با تصور اینکه چه چیزی ممکن است اشتباه پیش برود، بهتر می توانیم از خود در برابر آسیب محافظت کنیم - چه جسمی و چه روانی. تصوری نادرست!

همانطور که ما رویداد های آینده را تصور می کنیم، یک واکنش عاطفی به داستانی که در حال ایجاد آن هستیم تجربه می کنیم و از این واکنش برای مشخص احساس خود در آینده استفاده می کنیم. اما این روش پیش بینی آینده اغلب اشتباه است زیرا ما نمی توانیم هر چیزی را که ممکن است اتفاق بیفتد تصور کنیم.

اگر شما فردی هستید که در هنگام استرس یا مضطرب به فاجعه می پردازید، چند کار وجود دارد که می توانید برای یاری به آن ها انجام دهید:

1. در صبح تصمیم بگیرید

ما اغلب در شب نگران آینده هستیم. هنگامی که ما خواب هستیم، فعالیت در بخش منطقی مغز کاهش می یابد و فعالیت در بخش احساسی تر مغز ما افزایش می یابد. در نتیجه، وقتی شب بیدار هستیم، تمایل داریم از مغز احساسی خود برای تصویرسازی آینده استفاده کنیم. کمبود خواب بعلاوه می تواند ما را نسبت به چیز هایی که تهدید نماینده تصور می کنیم، حساس تر کند.

وقتی بیدار هستید و دراز کشیده اید و نگران فردا شده اید، به خود یادآوری کنید که منطقی فکر نمی کنید. منتظر ماندن تا صبح برای تصمیم گیری، می تواند مفید باشد.

2. به منتقد درونی خود بیاموزید که دلسوزتر باشد

فاجعه پردازی می تواند از منتقد درونی ما ناشی گردد. همان منقد درونی که با آن گاهی که خلوت می کنیم با خودمان صحبت می کنیم و از قضا ادبیات تندی هم دارد!

سعی کنید به تدریج یاد بگیرید که خودانتقادی منصفانه تری داشته باشید و لحت فکر کردنتان ملایم تر گردد. تصور کنید که قضاوت گر درونی شما شخص دیگری است که منطقی تر فکر می نماید و از چند جهت به یک مشکل می نگرد.

3. داستان بهتری بسازید

حتی اگر همه چیز در گذشته اشتباه پیش رفته باشد، بعید است در آینده هم این امر تکرار گردد. اگر تمایل به فاجعه پردازی در خصوص رویداد های آینده دارید، سعی کنید به جای آن به راه هایی فکر کنید که این رویداد ممکن است به خوبی پیش برود و این طوری کمتر مضطرب می شوید.

مثلا بسیاری از ما در هنگام آماده شدن برای یک امتحان جامع و سخت به صورت غیرمنطقی تصور می نمایند که طراح دقیقا از جاهایی از کتاب که ما خوب نخوانده ایم یا درک نکرده ایم، سوال می دهد، در صورتی که طراحان سوالات در درون ما نیستند و چه بسا سوال هایی هم مطرح گردد که ما خیلی پیش پا افتاده و بدیهی و ساده می دانیم، اما در نظر آنها این سوالات سخت به نظر می رسند.

استراتژی دیگر این است که نه تنها یک، بلکه تعدادی داستان قابل قبول در خصوص آنچه ممکن است اتفاق بیفتد، بسازید.

4. با خود مهربان باشید

سعی کنید زمانی که آینده خود را در نظر می گیرید با خود دلسوزتر باشید. این سختتر از آن چیزی است که تصور کنید.

متاسفانه حتی ادم هایی که با دیگران دلسوز هستند، راه مهربانی با خودشان را نمی دانند. بعضی که بسیار مضطرب هستند و می خواهند مثلا در یک شرایط سخت مالی همه چیز را درست نمایند، تصور می نمایند که خیلی باید به خودشان سخت بگیرند و مثلا کوچک ترین ولخرجی یا ناتوانی در جور کردن یک قرار کاری را فاجعه می دانند و خودشان را بابت آن ملامت می نمایند.

در صورتی که کمی استراحت یا خرید یک هدیه کوچک برای خود، چیزی را عوض نمی نماید.

به جای برنامه ریزی های غیرمنعطف که پیداست مدت زیادی قابل دنبال کردن نیستند و به جای ترس از اینکه اگر این برنامه ریزی سفت و سخت را دنبال نکنید چه ها خواهد شد، کمی با خودتان مهربان تر بشوید و این را در برنامه ریزی خود هم بگنجانید.