آموزش اتصال دو روتر به هم برای تقویت وای فای - وبلاگ آمیتیس تک

به گزارش وبلاگ آمیتیس تک، همه می دانیم که وای فای به میزان کابل پایدار و مطمئن نیست. گاهی اوقات، کوچک ترین تغییری می تواند وای فای را تضعیف کند یا به هم بریزد و با افت سرعت و سیگنال دهی روبرو شوید. کافی است کمی از مودم و روتر دور شوید تا وای فای به سکته بیفتد و شما را کلافه کند.

چند راهکار برای حل این مشکل وجود دارد: نصب یک اکستندر وای فای یا استفاده از سیستم های مش وای فای. یک روش مقرون به صرفه تر هم برای تقویت و بهبود وای فای وجود دارد و آن استفاده از سخت افزارهای قدیمی مانند روتر یا مودم است.

ممکن است یک روتر دو بانده نسل تازه خریده و به فکر بیرون انداختن روتر قدیمی خود باشید ولی می توانید از آن به عنوان یک توسعه دهنده وای فای بهره ببرید. این ترفند باعث صرفه جویی در هزینه های شما می گردد و در بعضی موارد نیز کارایی بهتری نسبت به اکستندرهای وای فای دارد که از بیرون خریداری می کنید.

استفاده از اکستندرهای وای فای راهکار ساده ای است ولی هزینه بر است. در عوض، اتصال دو روتر به هم می تواند کمی پیچیدگی و تنظیمات داشته باشد ولی مقرون به صرفه تر از اکستندر وای فای خواهد بود.

مزایای اتصال دو روتر به هم چیست؟

از نظر کارایی، اتصال دو روتر به هم برای تقویت وای فای، بهتر از استفاده اکستندر وای فای است. چون دو روتر به یکدیگر به وسیله کابل متصل می شوند که مطمئن تر، پایدارتر و سریع تر از اتصال به وسیله بی سیم و وای فای است.

توسعه دهنده های وای فای، بسته های روتر یا مودم را به وسیله وای فای دریافت نموده و دوباره روی همان سیگنالی که دریافت شدند؛ برای دستگاه های شما ارسال می نمایند.

اما دو روتر به وسیله کابل به یکدیگر وصل شده و بسته های اینترنت به وسیله کابل برای روتر دوم ارسال شوند و روتر دوم، آن ها را به صورت وای فای در فضا برای شما منتشر می نماید.

در ادامه، نحوه اتصال دو روتر به هم به وسیله کابل برای افزایش سرعت و قدرت وای فای آموزش داده شده است.

قطعات و ابزارهای مورد احتیاج

برای راه اندازی یک وای فای قوی تر در خانه با استفاده از دو روتر، به قطعات و ابزارهایی احتیاج دارید که احتمالا در هر خانه ای یافت می گردد:

• روتر اولیه یا اصلی
• روتر ثانویه یا دوم (روتر قدیمی)
• کابل شبکه (به میزان کافی)
• دسترسی به یک کامپیوتر یا لپ تاپ
• اتصال اینترنت

نکته مهم اینکه شاید شما یک مودم روتر و یک روتر قدیمی در خانه داشته باشید. مودم روتر را دارید استفاده می کنید و اینترنت به آن متصل است. در این صورت دیگر به روتر اولیه احتیاجی نیست و همان مودم روتر را باید به عنوان روتر اصلی و اولیه، پیکربندی کنید.

اگر در خانه دو روتر و یک مودم دارید؛ باید مودم را به روتر اصلی که تازهتر و قوی تر و به روزتر است؛ نصب نموده تا اینترنت به اشتراک گذاشته گردد و بعد روتر قدیمی به روتر اصلی وصل می گردد.

چگونه به تنظیمات روتر اصلی دسترسی پیدا کنیم؟

بیشتر تنظیمات این آموزش روی روتر اصلی یا همان روتر اولیه انجام می گردد. روتر دوم باید اینترنت را از روتر اصلی یا اولیه بگیرد. بنابراین، صرف نظر از اینکه روترهای شما چه مدل و برندی دارند و از کدام نسل وای فای هستند یا چه مشخصاتی دارند؛ باید بتوانید وارد پنل تنظیمات روتر اصلی شوید و روتر خود را پیکربندی کنید.

ابتدا، باید آدرس IP روتر اصلی خود را در نوار آدرس یک مرورگر وب دسکتاپ وارد نموده و اینتر کنید. معمولا، آدرس IP ورود به تنظیمات روتر در برچسبی در زیر روتر یا مودم روتر یا در دفترچه راهنمای آن نوشته شده است. اگر آدرس IP روتر را نمی دانید؛ باید با جست وجو در اینترنت، آن را یافته و بعد دوباره به خواندن ادامه این مقاله برگردید.

برای مثال، برای یافتن آدرس IP روتر اصلی در ویندوز:

1- در نوار جست وجوی منوی استارت ویندوز عبارت Network Status را تایپ نموده و نزدیک ترین گزینه به آن را انتخاب کنید.

2- بعد، گزینه View hardware and connection properties را انتخاب کنید.

3- به بخش Default Gateway نگاهی بیندازید؛ جایی که آدرس IP روتر اصلی شما نوشته شده است.

در روترها و مودم روترهای امروزی، شرکت سازنده یک اپلیکیشن موبایل برای مدیریت و تنظیمات دستگاه داده است که در بعضی اوقات، شما به وسیله این اپلیکیشن هم می توانید روتر را تنظیم و راه اندازی کنید.

تنظیمات روتر اصلی

برای اینکه روتر دوم شما به عنوان یک اکستندر یا توسعه دهنده وای فای عمل کند؛ باید چندین تنظیم را روی روتر اصلی خود انجام دهید. برای ورود به پنل کاربری روتر اصلی باید نام کاربری و رمزعبور پنل را هم داشته باشید. اگر این اطلاعات را تغییر نداده باشید؛ احتمالا چیزی مشابه admin/admin یا admin/1234 خواهد بود. در برچسب زیر روتر یا مودم روتر، این اطلاعات ورود به پنل کاربری روتر نوشته شده اند. در دفترچه راهنمای دستگاه، سایت سازنده دستگاه و همین طور در وب سایت های زیادی روی اینترنت، اطلاعات ورود به پنل کاربری روترها و مودم ها نوشته شده است.

پس از اینکه وارد صفحه تنظیمات روتر اصلی شدید؛ باید روی بخش DHCP Server کلیک کنید و این گزینه فعال و در حال استفاده باشد.

تنظیمات روتر دوم

در روتر اولیه، سرویس DHCP Server فعال شده باقی می ماند ولی در روتر دوم باید سرویس DHCP Server را غیرفعال کنیم تا از مسائل آدرس IP جلوگیری گردد. همه مراحل کار همچون روتر اولیه است. یعنی شما باید روتر دوم را به وسیله کابل شبکه به لپ تاپ یا کامپیوتر رومیزی وصل کنید؛ وارد پنل کاربری تحت وب روتر دوم شوید و چک باکس DHCP Server را بردارید.

پس از اینکه DHCP Server را روی روتر دوم غیرفعال کردید؛ هر دو روتر را روشن نموده و سعی کنید به وسیله کابل شبکه به یکدیگر وصل کنید. قاعدتا روتر دوم باید جایی قرار بگیرد که اینترنت و وای فای ضعیف است. ابتدا روتر اصلی را روشن و وای فای آن را چک کنید تا مطمئن شوید که اینترنت به اشتراک گذاشته شده است.

بعد، سراغ راه اندازی روتر دوم بروید و آن را روشن کنید. کابل شبکه باید به درگاه های LAN هر دو روتر وصل شده باشد تا اینترنت از روتر اصلی روی روتر دوم به اشتراک گذاشته گردد. قابلیت وای فای روتر دوم باید روشن باشد و در صورت وجود، از نام شبکه دیگری و متفاوت با وای فای روتر اصلی استفاده کند.

اگر روتر دوم دارای چندین مود است؛ بهتر است روی مود بریج یا اکسس پوینت قرار دهید و تنظیمات WAN یا اینترنت را خاموش کنید تا اینترنت را از روی روتر اصلی بگیرد.

تست اتصال اینترنت

در این مرحله باید بتوانید به هر دو روتر به عنوان دستگاه هایی مجزا متصل شده و از اینترنت بهره ببرید. اگر از اینترنت روی روتر دوم خود تست بگیرید؛ احتمالا متوجه می شوید که سریع تر از اینترنت روتر یا مودم روتر اصلی است.

روتر دوم بسیار بهتر از یک اکستندر وای فای است؛ چون روتر دوم با کابل به روتر اولیه وصل شده است و سرعت اینترنت بیشتری روی وای فای می دهد. اگر روتر دوم درست کار نمی نماید؛ تنظیمات خود را دوباره آنالیز و سیستم را دوباره راه اندازی کنید. در نهایت، اگر احتیاج بود؛ روتر دوم را ریست سخت کنید تا همه تنظیمات روی آن پاک شوند و دوباره روتر را تنظیم کنید.