رمزگشایی از اسامی انتخابی نیاکان، از فلسفه نام گذاری طبیعت چه می دانید؟ - وبلاگ آمیتیس تک

به گزارش وبلاگ آمیتیس تک، سرزمین وسیع ما در طول تاریخ همیشه با بلایای طبیعی دست و پنجه نرم نموده و به زیست خود ادامه داده است. مردم گوشه و کنار این جغرافیا با توجه به داشته های اقلیم خود می دانستند چطور باید با طبیعت پیرامون شان رفتار نمایند تا زندگی را تاب بیاورند.

به گزارش وبلاگ آمیتیس تک، سرزمین وسیع ما در طول تاریخ همیشه با بلایای طبیعی دست و پنجه نرم نموده و به زیست خود ادامه داده است. مردم گوشه و کنار این جغرافیا با توجه به داشته های اقلیم خود می دانستند چطور باید با طبیعت پیرامون شان رفتار نمایند تا زندگی را تاب بیاورند. آنها زندگی را فقط برای خود نمی خواستند و برای گیاهان و حیوانات به مقدار خودشان حق زندگی قائل بودند و می دانستند حیات شان به زنده بودن همه جانداران اطراف شان گره خورده است. حفظ این دانش بومی، همانند نگهداری از گنج نایابی است که بی توجهی به آن، فقط به منزله قطع ارتباط ما با گذشتگان مان نیست، بلکه باعث می گردد نوع رفتار با طبیعت را ندانیم و در مسیر توسعه پایدار پیروز نباشیم. عزیز مصطفایی، دانش آموخته رشته مردم شناسی و کارشناس میراث ناملموس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کرمانشاه معتقد است این موضوع مهم در حوزه میراث ناملموس دسته بندی می گردد و نخستین سرنخ آن از نامگذاری چشمه ها، رودها، کوه ها و عناصر طبیعت پیرامون از سوی نیاکان ما پیدا می گردد. با او که تحقیقات گسترده ای در این زمینه در اقلیم اورامانات انجام داده درباره فلسفه این نامگذاری ها به گفت وگو نشستیم.

او معتقد است مهم تر از کشف این کدها یا واضح تر بگویم نامگذاری هایی که روی چشمه ها، رودها و نام روستاها و... انجام می دادند، این است که بتوانیم وجه تسمیه یا به عبارتی دلیل این نامگذاری را پیدا کنیم. درواقع در این صورت به خوانشی از سرزمین، اقلیم یا در محدوده کوچک تر یک روستا پی می بریم. این اسامی درواقع قدیمی ترین سند یا همان کدی است که به ما و نسل آینده می گوید می توانیم در این روستا زندگی کنیم یا نه و اگر می توانیم چطور باید به کشاورزی و دامپروری و تهیه پوشاک و دیگر موارد زندگی بپردازیم که بتوانیم در این سرزمین دوام بیاوریم و به زیست خود ادامه دهیم.

این کارشناس برای شرح صحبت های خود مثالی می زند و می افزاید: اجداد ما در کنار رودی زندگی کردند و نامش را زنده رود گذاشتند که بعدها به زاینده رود تغییر کرد. خوانش این نام به نسل آینده می گوید که این رود مثل مادر است؛ می توانی کنار این رود زندگی کنی، کشاورزی کنی و خانواده تشکیل بدهی. می گوید که زندگی کنار این رود دوام و واقع شده است، اما رود دیگری هست به نام دله رود و دله که در گویش بختیاری به معنای سگ ماده ولگرد است. این خوانش می گوید نمی گردد کنار این رود، روستایی برپا کرد و زندگی تشکیل داد چون این رود طغیان می نماید و آرام و قرار ندارد. اینها کدهای فرهنگی است که زیستن در سرزمین را به ما یاد می دهد.

متن کامل این گفت وگو و رمزگشایی از اسامی مورد انتخاب نیاکان مان را سه شنبه، 13 شهریور در صفحه ایرانشهر روزنامه وبلاگ آمیتیس تک (12) بخوانید.